Ja, ik weet het, ik ben een nostalgisch wrak…Misschien ben ik gewoon oud aan het worden. Maar toen vandaag de mededeling kwam dat KPN stopt met de telefooncel, moest ik toch even slikken.
Eigenlijk niet omdat ik die dingen nog gebruik, en zelfs niet omdat ik moderne telefooncellen mooi vind. Ik bedoel, kijk zelf even:
Maar het idee dat je ergens in den vreemde bent, en je mobieltje kapot is (/ vergeten / weggegooid omdat je niet wil dat al die apps makers de hele dag weten waar je bent) en er rijdt geen trein meer, en dat je helemaal VERLOREN bent en ALLEEN en het regent en je bent ZIELIG, en dat je dan helemaal niemand kunt bellen…!?
Nouja, er is nog een beetje hoop. RBL Telecom (uh?) gaat met reclameboer Hillenaar 250 “reclamecellen” exploiteren. Die zullen wel niet echt veel mooier worden.
Tweehonderdvijftig telefooncellen komen er voor heel Nederland. Vol met reclame.
Als we nu met zijn allen direct in de rij gaan staan, kunnen we dan allemaal eens in de tweeduizendzeshonderdzesenzestig dagen een uurtje bellen. En ons de andere vierenzestigduizend uur in de rij lekker ergeren aan die lelijke reclame op het hok.
Ik vind dat ze de oude telefooncellen moeten terugplaatsen. Gewoon allemaal. Omdat ik daar een gerust gevoel van krijg. En ja, inderdaad, met telefoonboek! Kun je het je nog herinneren? Zo’n metalen lat met een meestal gehalveerd en besmeurd telefoonboek er aan, wat je naar boven kon klappen om het te lezen? Aantekeningen van talloze gebruikers in de kantlijn, soms van prachtige persoonlijke aard of zelfs hele gedichten?
Hoe lang zou het trouwens nog duren voor de moeder aller telefooncellen, de Engelse, zal sneuvelen?